Wethouder Willem Krooneman volgt zijn oudste zoon in gang naar Urk: ‘Dat is wel bijzonder ja’

Amper een half jaar nadat zijn oudste zoon werd bevestigd als predikant van de Gereformeerde kerk op Urk volgde de benoeming van wethouder Willem Krooneman tot algemeen directeur van de scholenvereniging Rehoboth daar. Bij Krooneman rijgen de bijzondere omstandigheden zich aaneen, want maakte hij niet samen met zijn broer Jan jarenlang deel uit van de Elburger gemeenteraad?

Dick van der Veen

Het naderende afscheid van de politiek kwam voor velen als een grote verrassing. Krooneman is er immers al vanaf 1987 nauw bij betrokken. In dat jaar werd hij secretaris van de toenmalige RPF; tien jaar later werd hij raadslid en vanaf 2010 vervulde hij onafgebroken het wethouderschap voor de Christen Unie. Nu stoppen vraagt om een verklaring. “Ik begon op mijn 58ste aan de vierde periode als wethouder. Dan speelt de vraag of er wellicht toch nog een andere uitdaging kan zijn. Na nog eens vier jaar zou de partij kunnen concluderen toe te zijn aan verjonging en verfrissing. En dat snap ik. Kort voor de Kerst kwam de vacature voorbij van algemeen directeur van een scholenvereniging met ruim 300 medewerkers, zeven scholen, 2000 leerlingen. Ik heb weliswaar geen onderwijskundige ervaring, maar wel had ik er als wethouder in al die jaren bestuurlijk mee te maken. Voor het toezichthoudend bestuur op Urk lag daar het zwaartepunt. Er werd mij geadviseerd om te solliciteren. Er volgden gesprekken die wederzijds een goed gevoel opriepen en uiteindelijk kwam de mededeling dat ik werd voorgedragen aan het toezichthoudend bestuur met als eindresultaat de benoeming. En ja, dan kom je er achter dat het bestuurskantoor van Rehoboth 300 meter is verwijderd van de woning van mijn zoon en schoondochter. Daar kan ik even tussendoor naartoe lopen. De vader die de zoon volgt. Wel bijzonder.”

Hadden die gedachten naar een nieuwe stap iets te maken met het politieke klimaat?

Na enig nadenken. “Ik ben iemand die hecht aan een goede sfeer, aan warm menselijk contact. In de periode 2018-2022 was die sfeer niet goed door een heleboel oorzaken. Er werd in de debatten door sommigen op de persoon gespeeld. Ik sprak uit dat ik met minder plezier naar een paar avonden in de maand uit keek; die van de raads- en commissievergaderingen. Hard ingaan op de inhoud is niet erg, ik houd van een pittig debat, maar er werd in die periode te vaak op de persoon gespeeld. Gelukkig zijn de verhoudingen ambtelijk en bestuurlijk weer goed. Ik heb met ambtenaren fijn kunnen samenwerken. ”

Veertien jaar samen in het college met Henk Wessel

“Ja, daar roer je wat aan. We komen beiden uit Doornspijk. Onze woningen werden door weilanden gescheiden. Hoewel we achter de schermen best eens robbertjes hebben uitgevochten, zijn de persoonlijke verhoudingen collegiaal en vriendschappelijk. Samen hebben we het de laatste tijd vaak over de tijd gehad die hopelijk nog voor ons ligt. Er werd wel eens gezegd dat die Krooneman en Wessel de zaken bedisselden. Dan doe je anderen veel tekort. Misschien ingegeven doordat onze partijen elkaar vasthielden en heel lang al met elkaar binnen het college optrekken.”

Weer helemaal het mannetje na een hartinfarct?

“Dat is inderdaad het geval en daar ben ik dankbaar voor. Het heeft me wel aan het denken gezet of ik in de voorbije jaren wellicht roofbouw op mezelf pleegde. Altijd maar aanstaan, zoals de cardioloog me voorhield. Je komt niet los van je werk, niet in de winkel en niet op het voetbalveld. Regionaal ben ik een trekker als het om gezondheid, zorg, Wmo en onderwijs gaat. Och, even vergaderen tussen vijf en zeven uur na een drukke dag en avondvergaderingen in het vooruitzicht. Mijn vrouw is blij  dat ik straks weer de avonden thuis doorbreng. Nu is dat twee tot drie keer per week niet het geval. De opvoeding van mijn drie kinderen kwam voor een groot deel op haar neer.”

En verder: “Ik moet er wel eens aan denken dat mijn jongste zoon op kleuterleeftijd vaak vroeg of papa weer naar een ‘gevadering’ moest. Hij kon het woord nog niet goed uitspreken. Dat doet je wat. Maar ik zal de contacten in het gemeentehuis missen.”

Het afscheid nadert met rasse schreden

“Ja, ik had gehoopt op 1 mei te beginnen en na de zomer er op Urk vol voor te gaan. Ze willen me al op 1 april hebben. Het betekent dat ik die maand mijn tijd over Elburg en Urk verdeel. Ik wil het hier netjes afronden en voor lopende zaken tot het eind toe verantwoordelijkheid blijven dragen.” Zijn grote sociale betrokkenheid uit zich in zijn bijdrage aan het dementievriendelijke Elburg, mensen in supermarkten en dergelijke trainen met geld van de gemeente.

Hij blijft zijn ding doen bij DSV61 als gewaardeerd scheidsrechter

Willem woont dicht bij de brug naar de polder. “Die zit in april dicht. Ik moet kiezen om te rijden over Kampen en vijftien tot twintig minuten meer reistijd of de auto ergens laten staan en 500 meter naar huis lopen.” Wel is hij er uit wat zijn werk betreft: “Ik ben geen mannetje dat je achter zijn bureau vindt. Ga voor veel contacten met de medewerkers en zal regelmatig op schoolpleinen zijn om te ervaren hoe ouders over ons onderwijs denken.”