WHC als herfstkampioen winter in

Door een 3-1 zege op angstgegner Go Ahead Kampen stapt WHC als herfstkampioen onder de kerstboom. Het is bepaald niet de beste wedstrijd die de Wezepers op de bedauwde grasmat leggen. 

Dick van der Veen

Go Ahead geeft in de eerste helft veel ruimte weg, komt zalf nauwelijks in de zestien. De 2-0 bij rust is een zwakke afspiegeling van de krachtsverhoudingen. Beide treffers komen van Sander Krijns. Eerst een intikker als de Kamper defensie een inzet slecht verwerkt en vervolgens de afronding van een mooie combinatie.

WHC is daarna de voornaamste tegenstander van zichzelf. Het verzuimt de voorsprong uit te bouwen. Dat is voor Erwin Brem het signaal coachend langs de lijn zijn team ervan te overtuigen dat er hier meer te halen valt. Dat ‘hier’ heeft voor hem een speciale betekenis. Hij speelt als Wezeper thuis een uitwedstrijd! Go Ahead pakt het op, zet WHC onder druk en als de meegekomen Dennis van der Wal de aansluitingstreffer scoort, zien de supporters de bui al hangen. Die laten zich niet onbetuigd. 

WHC pakt de draad weer op. Stef van Oene, vrijgelaten op rechts ziet zijn handgebaar beantwoord, krijgt van de linkervleugel de bal in de voeten gespeeld, en tikt beheerst binnen. Daarna kan voor de verkleumde menigte op Mulderssingel het eindsignaal niet vroeg genoeg komen. Na afloop laat performance coach Dennie Mulder weten dat het contract met trainer Richard Karrenbelt niet wordt verlengd. “We zijn na drie jaar toe aan een nieuwe uitdaging.” De geruchten over een terugkeer van William Mossing Holsteyn zoemen langs de lijn. Ze missen ieder raakvlak met de realiteit. “We nemen de tijd voor een beslissing daarover”,geeft Mulder aan. 

Het is bepaald niet daarvoor dat voorzitter Henri van de Beek deze middag ontbreekt. Hij ligt met een stevige griep onder de wol en voor hem zal het doortrekken van de reeks overwinningen een flinke opsteker zijn. Ook is bekend dat verdediger Joost Krijns aan het eind van dit seizoen een punt achter zijn carrière zet. Dat werpt de vraag op wat zijn broer Sander gaat doen. Het tweetal trekt samen op naar de trainingen. Als hij zich los heeft gemaakt uit de kluwen die de supporters bedankt voor de steun vragen we er naar. “Weet je, in de anderhalf jaar dat ik me aan deze mooie warme club heb verbonden ben ik de helft van de tijd geblesseerd. Vier weken fit en dan door een of andere spierblessure er weer even lang uit. De gemiddelde productie blijft hetzelfde. Het is voor de club de vraag of dat een houdbare situatie is. Voetballen blijf ik in ieder geval. We gaan daar de komende weken over praten. Dit is een spelersgroep die voor elkaar wil werken, zoals je vanmiddag hebt kunnen zien. In het begin van de competitie neen hele reeks langdurige blessures. Nu ligt Jelle Post er weer een tijdje uit. Als we compleet zijn kunnen we een heel eind komen.” 

Sander wil dolgraag revanche voor de verloren beslissingswedstrijd waarin hij de absolute ster was. Veel geknakt, maar nooit gebroken!